از زبآن ِ برگ

آچمَـــــــز

ز همه دست کشیدم که تو باشی همه ام +همه هست و هیچ نیست جز او .. tan-dis = تندیس : هست نشان دادن ِ آنچه را که نیست گویند ..

از زبآن ِ برگ

 

باید یک نفر تو زندگیت باشه که وقتی از همه چیز ناامیدی ،

دستتو بگیره و بهت بگه : تو چشمام نگاه کن ،

هر چی هست با هم حلش می کنیم ؛

مرگ چاره نداره ،  تو فقط غصه نخور ...

مهلای ِ بیچاره و صبور ؛

مهلای ِ مظلوم ؛

چه تلخ بود لمس ِ این واقعیت که : دانستن ، توانستن نیست .

آگاهی شاید موجب ِ تسکین ِ موقت ّ آدم شود ،

ولی هیچ وقت موجب نجات نشده و نیست .

سرنوشت ِ من زاینده تر از چیزی است که تصور می کردم ،

سرنوشت ِ رنج زایی ، که هرچه مبارزه می کنم رنجی دیگر پیدا میشود ،

سرنوشت ِ من ســـــــر نداشت ،

فقط تا دلت بخواهد همه چی به انتها ختم میشد .

سرنوشت ِ من ، بی تو ، همیشه ناکام است ،

دعاهایم تا سقف ِ آبی ِ آسمان ، بالا می رود و بر سرم کوبیده می شود .

اما من هنوز به خدا و قولش ایمــــــــــــــــــــــــــــآن دارم *:)



نظرات شما عزیزان:

نام :
آدرس ایمیل:
وب سایت/بلاگ :
متن پیام:
:) :( ;) :D
;)) :X :? :P
:* =(( :O };-
:B /:) =DD :S
-) :-(( :-| :-))
نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه:





+ نوشته شده در برچسب:سنجاق شده به : درد نوشت *:/, ساعت توسط انگوشت ِ مَن |